hakkımızda

Toprağı sürmek yok; Yaşayan, sayısız canlıya ev sahipliği yapan toprağımız aslında rahatsız edilmekten pek hoşlanmıyor. Yaban hayatında sadece bir ağaç devrildiğinde toprağın hareket ettiğinden bahsedilir. Toprağımızı ne kadar sürersek o kadar zayıflar ve hep daha da fazla kimyasal kullanmak zorunda kalırız. Modern tarımdaki en yıkıcı uygulamalardan biridir bu. Halbuki bir çiftliğin ana aracı toprak olmalı, traktör veya biçerdöver değil.

Otla mücadele, Kimyasal İlaç yok; Doğa çıplaklıktan nefret eder. Bir ormanda yürüyüş yaparsanız, toprak yüzeyinin kuru yapraklar, otlar ve organik atıklarla örtülü olduğunu görürsünüz.  Tarım ve yabani ot ilaçlarının çoğunun anne sütüyle doğrudan bebeklere geçtiğini artık hepimiz biliyoruz. Yabani ot ilacı olarak bilinen glisofatın kanser ve başka rahatsızlıklara yol açacağı biliniyor. Bu kimyasalların bizi hasta etmesinin en büyük sebebi topraktaki mikropların yanı sıra bağırsaklarımızdaki mikropları da öldürmeleri.

Kimyasal  gübre yok; Toprağınıza kimyasal gübre ve azot verirseniz, ilgilenmeseniz bile bir süreliğine iyi ürün elde edersiniz. Doğal süreçleri anlamak ve bunlara saygı göstermek yerine kimyasal kullanmaya devam edersek, toprağın emmek yerine salmak zorunda kalacağı su ve karbondioksit neticesinde hızla çölleşmesine şahit oluruz. 

Tek düze ekim yok; İnsanların tabiat üzerine yarattığı en büyük etki, tarım yoluyla gerçekleşti. Doğayı ve işleyişini öğrenerek ekip biçmeyi öğrenmezsek eğer, ne yazık ki asırlardır atmosferi feci şekilde dolduran karbonun, güvenli bir şekilde tekrar toprakta depolanmasını sağlayamayız. 

Tarım ve hayvancılığı ayırmak yok; Karbon emme vazifesini tam yapabilen, mikroorganizma bakımından zengin bir toprak istiyorsak tarım ve hayvancılık meselesine bütüncül olarak bakmayı öğrenmeliyiz.